Geschiedenis van Scouts Mgr. Bermijn (1963-nu)

De geschiedenis van Bermijn rekt zich de dag van vandaag reeds uit over 55 boeiende jaren waarin vele belangrijke zaken gebeurd zijn, die ervoor gezorgd hebben dat we nu deze dag staan waar we staan.

Onze groep heeft zijn ontstaan te danken aan één bepaald persoon. Deze man was Jozef Bosteels. Hij was betrokken bij nogal wat reeds bestaande scoutsgroepen uit de omgeving. En dan vooral bij Don Bosco uit Sint-Niklaas en ook in Daknam, waar hij priester was, stond hij aan de wieg van de oprichting van een scoutsgroep.

Eind 1961 werd hij tot pastoor benoemd van de Sint-Paulusparochie. Met zijn scoutservaringen in het achterhoofd, merkte hij dat er in onze parochie hieromtrent een leemte bestond. De aanwezige bewegingen zoals de KAJ en de kerkelijke jongerenverenigingen, lieten meer en meer mindere blijk van interesse tonen in de plaatselijke jeugd. Daarom ging Bosteels op zoek naar personen die wouden instaan voor de oprichting van een nieuwe scoutsgroep in onze parochie. Hij vond twee gekende scoutsfiguren uit de stad, namelijk Jean Grisar en Julien Buyle.

In januari 1963 vond de stichtingsvergadering plaats. Onze groep maakte vanaf dan als 19e groep van het District Waas deel uit van het Vlaams Verbond van Katholieke Scouts (VVKS). Deze naam werd nog in de loop van onze geschiedenis een aantal malen veranderd door reorganisaties zoals bijvoorbeeld het samenvoegen van VVKS en VVKM tot VVKSM, en in 2008 de verandering van de naam naar Scouts&Gidsen Vlaanderen (SGV). Wij staan nu officieel geregistreerd als groep met nummer O3111G (Oost-Vlaanderen, Gouw Waas, District Klaas, 11e Groep, gemengd).

Omdat het eeuwfeest van de dorpsmissionaris Mgr. Alfons Bermijn nog maar net achter de rug was en dus nog vers in het geheugen lag, werd de groep zo gedoopt. In februari werd de aanvraag goedgekeurd door VVKS. Het peterschap werd waargenomen door de Sint-Tarcisius groep uit Sint-Niklaas.

In maart werd het startmoment georganiseerd onder de vorm van een dorpsspel. Hier kwamen 19 jongens opdagen. Deze waren allemaal tussen de 11 en de 17 jaar. Zij zouden tot ’65, 1 tak vormen omdat er nog geen onderscheid werd gemaakt tussen jongverkenners en verkenners. De scouts, toen lokaal nog de schouten genoemd, kregen tijdelijk onderdak in een huisje van de kerkfabriek waar nu de apotheek gevestigd is. Datzelfde jaar nog vond er een paas- en zomerkamp plaats op de domeinen van Puytvoet.

Omdat Julien Buyle en Jean Grisar slechts tijdelijk betrokken waren om de groep een goede start te geven, was het nodig om een plaatselijk geëngageerd persoon te zoeken die hen kon aflossen. Pastoor Bosteels vond een jonge beginnende onderwijzer, namelijk Romain D’Hollander, die vanaf dan de eerste groepsleider van Bermijn werd. Hij kreeg een zware taak op zijn schouders maar werd in het beheer en het uitbouwen van de groep nog steeds bijgestaan door pastoor Bosteels. Ze openden samen de wekelijkse vergaderingen, bezochten de kampen en zaten de groepsraden voor.

In september datzelfde jaar was het dan eindelijk zover, het eerste echte volledige werkjaar kon van start gaan. Het jaarthema van VVKS was toen “Bouw nieuw”. Men kon het jaarthema niet beter gekozen hebben voor de pas opgestarte groep. 1 jaar na de opstart werden de wolfkes of welpen opgericht. An Verstraeten was hun eerste leidster. Hierdoor kwam er een tak bij en ook de oudste tak werd zoals reeds gezegd in ’65 vermeld in jongverkenners en verkenners. Door deze groei moest een nieuw onderkomen gezocht worden, wat men in 1966 vond naast de parochiezaal. Na meerdere bouwwerken die tot uitbreiding moesten dienen, heeft deze plaats dienst gedaan tot en met 1997.

In deze jaren verschilde de scouts toch wel met wat we nu gewoon zijn. De vereniging was nog zeer katholiek en door de strakke regels kwam het nogal militaristisch over. Zo werd er elke vergadering geschouwd en volgenden daarop liederen en gebed. Er waren ook waardigheidsproeven, patrouillewerking, het strikte uniform, knopen en sjorren, etc. Romain D’Hollander, de eerste groepsleider werd afgelost door Dirk Roggeman. Onder zijn impuls ontstond in 1971“ ’t Oekedoeleken” dat tot de dag van vandaag het belangrijkste communicatiekanaal is voor de groep, zij het nu wel in digitale vorm.

In 1972 werd Dirk Roggeman afgelost door Mark Dhollander. De groep groeide steeds maar aan en na een tijd zat nagenoeg heel de lagere gemeenteschool bij de schouten. In ’73-’74 werd gestart met een gidsenwerking onder de organisatie VVKM. Hoewel de naam van Mgr. Bermijn ook hier weerklonk, was de werking nog in grote mate gescheiden. Om het plaatsgebrek op te vangen werden 2 klassen van de oude gemeenteschool in de Gentstraat ter beschikking gesteld. De tweede helft van de jaren zeventig verliep iets minder rooskleurig. Na onder andere een minder geslaagd groepskamp liep het aantal leden snel terug. Men probeerde wederom onder invloed van pastoor Bosteels oplossingen te zoeken voor het probleem. Men trachtte bijvoorbeeld leiding te zoeken in Sint-Niklaas en ook groepsleiders deden een poging. Maar de trend, die ook nationaal van aard was, bleek niet te stoppen, tot de jaren ’80 van zich lieten horen. Deze jaren stonden in het teken van een opwaartse trend. De lokalen aan de Klapdorp werden heringericht en er werd uitgebreid met een materiaalkot, een kleine keuken en aardgasverwarming.

In september 1982 werd de kapoenentak geboren voor de kleinsten onder ons. Ook in voor de oudste takken veranderde er wat. Het jaar erna werd namelijk begonnen met een gemengde werking wat in 1984 leidde tot een versmelting van VVKS en VVKM tot VVKSM Mgr. Bermijn. Tot grote spijt van iedereen overleed in 1986 pastoor Bosteels die na 50 jaar als aalmoezenier van de scouts een grote nagedachtenis had achtergelaten. In 1988 konden we vieren want we bestonden toen 25 jaar en voor het eerst werd de kaap van de 160 leden overschreden. Dit is niet weinig als men weet dat dit op 10 jaar tijd een verdubbeling is. Door deze groei was er wederom extra onderdak nodig, dit kwam er met de barak. Deze kwam niet ongelegen daar de givers en jonggivers afscheid namen van de lokalen van de oude gemeenteschool.

Vanaf 1991 werden er ook buitenlandse kampen gehouden en de givers van toen beten de spits af met een kamp door Normandië. Onheil hing boven het hoofd toen men te weten kwam dat in december 1998 het huurcontract zou verlopen aan de klapdorp waardoor de scouts zonder onderdak zou komen te zitten. Hiervoor bracht de gemeente een oplossing en ze reikte ons een oud boerderijtje aan, aan de Dries. Ondertussen was in ’96 de vzw Mgr. Bermijn gesticht en deze kreeg direct werk want in de zomer van 1997 werd begonnen met de eerste delen van de afbraak van het boerderijtje waar uiteindelijk in 1999 een nieuw en trots scoutslokaal uit de grond gestampt was door toedoen van de vele helpende handen.

In deze periode had men al veel verworven. Een nieuw gebouw, de jaarlijkse terugkomende traditionele evenementen zoals de Nacht van Bermijn, de Kaas- en Wijnavond en noem maar op. Het is niet omdat iets goed is, dat het niet beter kan. Zo ontstond het groepsweekend en werden er wederom nieuwe plannen gesmeed een nieuw gebouw, meer bepaald een materiaalkot dat in de plaats moest komen van de oude bouwvallige schuur waar tijdelijk het materiaal werd opgeslagen. Deze stond op de zelfde plaats als waar nu het nieuwe materiaalkot staat.

In 2003 konden we dan ons 40-jarig bestaan vieren. Het systeem van 1 groepsleider werd in 2004 omgeschakeld naar een systeem van 3 groepsleiders zodat de taken verdeeld konden worden. In die korte periode werd tot vandaag een volledig nieuw materiaalkot geconcretiseerd. Eerst werd begonnen met de afbraak van de vorige schuur, dan werd het fundament gegoten. Vooral vanaf 2006-2007 kwam er flink schot in de zaak. In een sneltempo werd de eerste verdieping gemetst en wanneer dit droog was, werd in de zomer van 2007 de bovenverdieping gezet. Deze inzet heeft ertoe geleid dat op ons 45-jarig bestaan er een nieuwe bouw geconcretiseerd werd waar we nu nog altijd allen trots op kunnen zijn.

In 2012 werden – met financiële hulp van de gemeente – broodnodige nieuwe ramen geplaatst. Nu is het lokaal terug winddicht, en kan het verlucht worden in de zomer. In september 2013 vierden we ons 50 jaar bestaan, waar iedereen op uitgenodigd was en wat een spetterend feest is geweest!